بررسی میانکنش اسپورهای باسیلوس سابتیلیس در رده سلولی caco-2

مطالعات انجام شده بر روی اتصال اسپورهای باسیلوس به سلولهای اپتیلیال مشخص نموده است که برخی از آنها قادرند به انواع مختلفی از سطوح بچسبند . این اسپورها اغلب دارای هیدروفوبیسیته سطحی بوده و یا حاوی ضمائمی میباشند که دخیل در اتصال آنها هستند. در حال حاضر اطلاعات کمی درباره این ضمائم و نقش آنها در تمایز خصوصیات اتصالی اسپورهای دارنده آنها وجود دارد ولی درمورد هیدروفوبیسیته سطحی مشخص گشته است که اتصال باکتری هایی همچون اشرشیا کولی، گونه های شیگلا، یرسینیا انتروکولتیکا، ویبریو کلرا، بردتلا پرتوسیس، سودوموناس ائروژینوزا و اسپورهای باسیلوس سرئوس بمیزان زیادی تابعی از آن می باشد . در مورد اسپورهای باسیلوس سرئوس نشان داده شده است که میزان هیدروفوبیسیته از حدود 30% تا 80% متفاوت است. تاکنون مطالعات کمی بر روی میانکنش های اسپورهای باسیلوس سابتیلیس با سلولهای اپی تلیوم دستگاه گوارش صورت گرفته است، این امر تا حدودی به دلیل غیرفلور دانستن این باکتریها و گذار بودن آنها در گذشته می باشد. مطالعات صورت گرفته در سالهای اخیر دلایلی را فراهم آورده که مبین آنست که این اسپورها قادرند دستگاه گوارش را کلنیزه و به غدد لنفاوی و پلاکهای پیر آنها دستیابی نمایند. اسپورهای این باکتریها برخلاف اسپورهای باسیلوس سرئوس فاقد هیدروفوبیسیته سطحی هستند و نمی توانند اتصال اولیه خود را از این طریق به پیش ببرند. از سویی مشخص شده است که اسپورهای این باکتریها برخلاف اسپورهای گونه های سرئوس و آنتراسیس فاقد لایه سطحی آگزوسپوریوم هستند، لذا نمی تواند بمانند آنها از ترکیبات قندی موجود در این لایه برای اتصال به گیرنده های سطحی سلول میزبان یا اجزای اتصالی موجود در ماتریکس خارج سلولی استفاده نمایند. تغییر در میکروفلور روده طی تجویز خوراکی مدل های موشی با اسپورهای باسیلوس سابتیلیس (سویه ناتو) و سایر سویه های تجاری بطور غیرمستقیم این نکته را تاکید میکند که این اسپورها میتوانند گیرنده های اختصاصی سایر باکتریها را بپوشانند. درک سرنوشت اسپورهای باسیلوس سابتیلیس در دستگاه گوارش مستلزم انجام مطالعه های دقیق بر روی تاثیر اجزای مختلف این اندام بر آنها، میانکنش آنها با ترکیبات و سلولهای مختلف، تبدیل آنها به اشکال رویشی یا اسپورزایی مجدد این اشکال رویشی، و بیان لیگاندهای سطحی مسئول استقراریابی آنها در این اندام است. با توجه به ماهیت مقاوم بودن اسپورهای باسیلوس سابتیلیس به اسیدهای معده و املاح صفراوی و عدم توانایی اشکال رویشی این باکتریها در بقا درون این محیط، بنظر میرسد که اثر پروبیوتیکی این باکتریها از طریق اسپورهای آنها رخ دهد، ولی چگونگی این پدیده همچنان ناشناخته مانده است. استفاده از اسپورهای باکتریایی نوترکیب بعنوان واکسن های زنده عرضه کننده آنتی ژن هترولوگ موضوع نوظهور دیگری است که در سالهای اخیر بویژه در مورد اسپورهای باسیلوس سابتیلیس مورد توجه قرار گرفته است. محققینی که از این تکنولوژی استفاده کرده اند توانسته اند بطور تحقیقاتی آنتی ژن های هترولوگی را همچون بتا- گالاکتوزیداز، پروتئین فلورسنت، دنباله هیستیدنی، جزئی از توکسن کزاز و آنتی ژن حفاظت بخش (pa) باسیلوس آنتراسیس بر روی این اسپورها بیان نمایند. این محققین ضمن اثبات عرضه سطحی این پروتئین ها نشان دادند که این اسپورها میتوانند ژن هترولوگ را طی رشد رویشی در ابتدای دستگاه گوراش بیان نمایند و بدنبال القای اسپورزایی خود در انتهای دستگاه گوراش مجدداً به اسپور تبدیل شوند. از آنجا که این اسپورها طی فرایند رویشی خود و اسپورزایی مجدد میتوانند آ نتی ژن های هترولوگ مختلف را در فازهای مختلف حیات خود به سلولهای ایمنی میزبان عرضه نمایند لذا میتوانند از نظر درمان ارزشمند باشند. دستکاری ژنتیکی این اسپورها نیازمند تراریختی آنهاست. ایزوله های وحشی باسیلوس سابتیلیس بر خلاف سویه های آزمایشگاهی نمی توانند براحتی تحت دستکاری ژنتیکی قرار بگیرند. این امر سبب گشته است تا روش های فرعی فراوان دیگری همچون تراریختی این ایزوله ها توسط فاژها، تهیه پروتوپلاست از این باکتری ها، الکتروپوراسیون و تلفیقی از این روش ها مورد آزمایش قرار بگیرد.